(19e eeuw) (Zaanstreek, scheldw.) iemand die scheel kijkt.
• Wiep (I), eigennaam. In de uitdr. schele Wiep, als scheldnaam voor iemand die scheel kijkt. Ook in het schimprijmpje: ,,schele Wiep, schele Wap, hoe kook-je de pap? Van water en meel? Zien-je daarom zo scheel?" Ook elders bekend; reeds KIL. vermeldt: scheeIewip, lumen obliquum, oculus limus, & strabo, strabus: qui oculos habel distortos. (G.J. Boekenoogen en K. Woudt: De Zaanse volkstaal. 1821-1971)
