(1939) (Amsterdam) personificatie van de dood. Een porder was iemand die voor zijn beroep mensen wakker maakte. Arbeiders moesten aan het begin van de twintigste eeuw nog om half vier uit bed. Rond 1950 werkten nog een paar porders in Amsterdam. Het beroep was met uitsterven bedreigd. Toen het werk beter geregeld werd en de arbeidstijden werden ingekrompen, verloren de porders voor een goed deel hun reden van bestaan. Syn. Magere Hein.
• Piet de Porder, de Dood, Smis 1955, Piet de pordir, de dood, Smis 1939. (Jan Berns m.m.v. Jolanda van den Braak: Taal in stad en land. Amsterdams. 2002)
