(reeds in een toespraak van Cicero: “Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra?” Hoe lang nog, Catilina, zul je misbruik maken van ons geduld?) (cliché) uitroep van ongeduld, ergernis of wanhoop.
• Weder in de Kamer komende, zeide ik haar, wat ik gedaan had. Zo, de Doctor! ( zeide zy,) wel, indien ik niet wist dat ik zo al zagtjes stierf; ik ben juist wel niet Docteragtig; maar evenwel, goed: als de Man om my nu maar niets noodiger verzuimt, en patienten laat leggen, aan wier leven geheele Huisgezinnen gehecht zyn. Ryzig, weet gy, is myn eene Executeur; nu, dat zal zich alles wel schikken. De Doctor kwam; voelde haar pols; zag haar lang oplettend, met hoogachting. Hoe lang nog? vroeg zy. (Aagje Deken & Betje Wolff: Historie van den heer Willem Leevend. Deel 8. 1785)
• ‘Hoe lang nog, Hemel! moet het onregt ons verdrukken? (Johannes Klinker: Gedichten. 1819-1821)
• Hij snelde het huis uit naar den tuin, viel onder eenen vijgeboom neder en bad weenende: ‘O Heer! hoe lang nog? hoe lang? Morgen en nogmaals morgen? Waarom niet heden, waarom niet in dit uur het einde mijner schande?’ (Peter Duys: Levensschetsen van jeugdige Christenen. 1850-1860)
• Inderdaad, deze gedachte is zeer belemmerend voor onze vroolijkheid en luim. Nauw heeft het comische in de figuur van zoo'n Overste der Doppers ons een oogenblikje verkwikt, of straks komt al het droevige in zijn verschijning ons benauwen. Hoe lang nog, hoe lang nog, o mijn volk, zult gij het ezelgebalk hooren, en zeggen ‘de stem des profeten is hier!’? (Los en vast. Jaargang 1872)
• Een geruïneerde Russische prinses wordt opgemerkt door een beroemden beeldhouwer. Ze vlucht echter om hem niet ongelukkig te maken. Hij boemelt een beetje uit wanhoop, vindt ze terug en wordt gevangen gezet onder betichting van moord, die echter blijkt door een aap bedreven te zijn. Slot: `vrede op aarde in menschen een welbehagen'. Nul. Hoe lang nog, katholieke Katelina, zult gij uw geduld laten misbruiken? (Gert Rothberg's 'Het model van den meester', in Boekengids, jaargang 1935)
