(19e eeuw) (< schoenmaker-volkszanger Max Augustin, ten tijde van de pest te Wenen in1697) uitroep van angst of teleurstelling .
• Ach, du lieber Augustin, lied, van den volkszanger Max Augustin in 1697, toen de pest te Weenen heersehte. Uitroep van schrik of teleurstelling. (Taco H. de Beer en E. Laurillard: Woordenschat, verklaring van woorden en uitdrukkingen. 1899)
• Al biedt hij niets aan hart of hoofd, zijn rhythme brengt alle zenuwen aan het trillen en noodigt uit tot den dans; de orchestratie is persoonlijk en bewaart haar eigen karakter; na Ach du lieber Augustin en Sous les ponts de Paris moet Hallelujah wel zijn voorgekomen als een wonder. (Juliaan Vervoort: Jazz-muziek. In: Streven. Jaargang 3. 1935)
• … met een inlands orkest rijk aan blaasinstrumenten, dat dezelfde opgewekte en sentimentele wijsjes speelde uit het circus en met volkomen ernst Ach, du lieber Augustin bij het afscheid tussen de romeinse veldheer en de egyptische vorstin. (E. du Perron: Verzameld werk. Deel 3. 1954)
• Zelf ken ik dat onvoorzichtige mannetje uit een kindergedicht van Han G. Hoekstra, maar uit het boek van Marie-Cécile Pulles is mij nu gebleken dat het ook al voorkomt in een versje uit de anonieme traditie, terwijl er zeker ook een echo in te horen valt van Mattheus 7:26: ‘En een ieder die deze mijn woorden hoort en ze niet doet, zal gelijken op een dwaas man, die zijn huis bouwde op het zand. En de regen viel neer en de stromen kwamen en de winden waaiden en sloegen tegen dat huis, en het viel in, en zijn val was groot.’
Ach, du lieber Augustin, alles ist hin. Maar dat is een ander versje. (Wiel Kusters: Ik graaf, jij graaft. 1995)
