Phaedo (Φαιδων) van Elis, griekse wijsgeer uit het begin van de 4e eeuw vC. Geboren ca. 418 vC, kwam Phaedo (als krijgsgevangen slaaf?) naar Athene en werd daar een van de meest toegewijde leerlingen van de bejaarde Socrates; in zijn naar Phaedo genoemde dialoog laat Plato hem aan Echecrates van Phlius het relaas doen van Socrates’ laatste levensdag.
Na de dood van de meester keerde Phaedo naar Elis terug, waar hij een wijsgerige school stichtte. Voor zover uit de schaarse gegevens valt op te maken, hield hij zich hoofdzakelijk met ethische problemen bezig. Hij schreef (verloren gegane) wijsgerige dialogen, o.a. een Zopyrus, die handelde over de vraag of men uit iemands gelaatstrekken conclusies omtrent zijn karakter kan trekken. Een leerling van Phaedo was Moschus van Elis; diens leerling → Menedemus (2) zou de elische school naar Eretria hebben overgeplaatst.Lit. K. von Fritz (PRE 19, 1538-1542). [Nuchelmans]
