Romeinse geschiedschrijver en dichter.
Publius Annius Florus (volgens anderen Lucius Annaeus Florus), geboren in de tweede helft van de 1e eeuw nC in Afrika, verbleef tijdens de eerste jaren van de regering van Domitianus te Rome, vestigde zich na vele omzwervingen in Tarraco (Tarrogona), maar keerde na de dood van Domitianus naar Rome terug en won de vriendschap van keizer Hadrianus. Florus’ hoofdwerk is Bellorum Romanorum libri II, een overzicht van de door de Romeinen gevoerde oorlogen. Zijn voornaamste bron is Livius; hij eindigt eveneens met de dood van Drusus in 9 vC. Zijn doel is bewondering te wekken voor de militaire prestaties van het romeinse volk; daarbij gaat hij zich echter te buiten aan een patriottische verheerlijking die zijn betrouwbaarheid ernstig schaadt. Zijn stijl is sterk retorisch, door gemaniëreerdheid soms onduidelijk. Niettemin is Florus veel gelezen, heeft hij eeuwenlang tot de geliefde schoollectuur behoord en als zodanig grote invloed uitgeoefend op de meningsvorming betreffende het romeinse wereldrijk.De → Anthologia Latina bevat enige gedichten die waarschijnlijk van de hand van Florus zijn. Bewaard gebleven is voorts een fragment van de inleiding op een dialoog Vergilius orator an poeta?
Lit. Uitgaven: editio princeps Parijs ca. 1470. Moderne edities: O. Rossbach, L. Annaei Flori epitomae libri II (Leipzig 1896). H. Malcovati, L. Annaei Flori quae exstant (Rome 1938). Met engelse vertaling: E. Forster, Lucius Annaeus Florus, Epitome of Roman History (Loeb Class. Libr., London 1929). Met franse vertaling: P. Jal, F., Oeuvres 1-2 (Paris 1967). De gedichten bij J. W. Duff/A. M. Duff, Minor Latin Poets (Loeb Class. Libr., London 1934) 423-435. - O. Rossbach (PRE 6, 2761-2770). F. Marx (PRE 1, 2266-2268). - S. Lilliedahl, Florusstudien (Lund 1928). P. Zancan, Floro e Livio (Padua 1942). V. Alba, La concepción historiogréfica de Lucio Anneo Floro (Madrid 1953). W. den Boer, F. imd die römische Geschichte (Mnemosyne, ser. 4, 18, 1965, 366-387). [Diercks]
