Eburacum of Eboracum, belangrijk romeins legioenskamp en stad in Britannië, gelegen op de oevers van de Abus (Ouse); thans York.
Het legerkamp, aangelegd in hout en leem op de oostelijke oever tussen 71 en 74 nC door de legaat Petilius Cerialis, werd versterkt door → Agricola (79-85); keizer Traianus liet in 108 een stenen kamp optrekken, dat ca. 196 door de schotse Maeatae verwoest, maar spoedig daarna door Septimius Severus herbouwd werd. Van ca. 71 tot 122 was in Eburacum de legio IX Hispana, vanaf 122 de legio VI victrix gelegerd.Op de westelijke oever van de Abus ontstond een burgerlijke nederzetting, die tussen 210 en 237 nC de status van colonia ontving; deze bezat een tempel van Serapis en een uitgebreid termencomplex.
Sinds Septimius Severus was Eburacum de hoofdstad van de provincie Britannia inferior; aldaar stierven de keizers Septimius Severus (211) en Constantius I Chlorus (306), die de door → Allectus verwoeste vesting opnieuw had laten versterken; Constantijn de Grote werd er in 306 tot keizer uitgeroepen.
Op grond van het archeologisch onderzoek neemt men aan, dat Eburacum na het vertrek van de Romeinen als angelsaksische nederzetting voortbestond. Reeds voor 314 was de stad bisschopszetel.
Lit. Hübner (PRE 5, 1900v). - G. Home/W. Collinge, Roman York. The Legionary Headquarters and Colonia of E. (London 1924). Royal Commission on Historical Monuments, York. An Inventory of the Historical Monuments in the City of York 1. E. Roman York (London 1962). [Nuchelmans]
