noemt men het religieuze lied van de Noordamerikaanse neger, gebaseerd op gegevens in hoofdzaak uit het Oude, soms ook uit het Nieuwe Testament. In oorsprong is de spiritual eenstemmig, responsoriaal — de leider van een religieuze bijeenkomst improviseerde, de gemeente herhaalde en vervormde het lied —, en bevatte Afrikaanse bestanddelen (pentatoniek, gecompliceerde rhythmen, syncopen) evenals Europese (gezangen, psalmen, hymnen).
Na de succesvolle tournée (1871/73) van de Fisk Jubilee Singers — negerkoor van de Fisk University —drong het bestaan van de spiritual ook tot de blanken in de Ver. Staten en zelfs in Europa door. Het gevolg was een aanpassing van de spiritual voor concertdoeleinden aan de Westerse muzikale smaak: de improvisatie werd vervangen door notatie, meerstemmigheid of gearrangeerde instrumentale begeleidingen volgens Westerse harmonische schema’s kwamen in zwang. In deze gedaante en ontdaan van de oorspronkelijke religieuze impulsen verloor de spiritual veel van de waarden die hij in authentieke vorm voor een groot deel der Amerikaanse negers nog bezit.
