Heilige (Thüringen? 6 Jan. 1256 - 13020^311), woonde van haar 5de jaar af in het beroemde nonnenklooster te Helfta bij Mansfeld, leerde er Latijn en las er de oude kerkelijke schrijvers. Men heeft haar vaak verward met haar abdis Gertrudis van Hackeborn.
Ook blijft men twisten over de vraag of zij Cisterciënser- of Benedictijner non geweest is. Het verhaal van haar visioenen — meestal in verband gebracht met liturgische feesten en plechtigheden — en van haar zielegroei heet Legatus divinae pietatis (De heraut der goddelijke liefde); daarvan is slechts het tweede boek geheel van haar hand. In Exercitia spiritualia (Zeven geestelijke oefeningen) zet zij voor de kloosterzusters de methode uiteen om door het levendig herdenken van doopsel, inkleding en professie in inniger betrekking met God te komen. Haar geschriften hebben veel bijgedragen tot de ontwikkeling der Heilig-Hart-devotie.
Feestdag 16 Nov. (in de Benedictijnerorde 17 Nov.).Bibl.: Revelationes Gertrudianae et Mechteldianae (Parisiis 1875-1877, Duitse vert. v. J. Weiszbrodt, 1877, 9de dr. 1922); Gesandter der göttl. Liebe, übers. v.
J. Weiszbrodt, 2de dr. 1927).
Lit.: G. Ledos, Sainte Gertrude (Paris 1901); M. Molenaar, Geertruid van Helfta (Amsterdam 1926); Willibrord Lampen O.F.M., St Gertrudis de Grote (Hilversum 1939).
