Amerikaans financier en staatsman (Marietta, Ohio, 27 Aug. 1865), werd in 1897 door president MacKinley tot controleur van het staatsmuntbedrijf benoemd en stichtte in 1902 de Central Trust Company of Illinois, waarvan hij voorzitter werd. Bij de oorlogsverklaring, waarmede de V.S. zich in 1917 tegen de Centrale Mogendheden in Wereldoorlog I mengden, stelde Dawes zich ter beschikking der regering.
In Frankrijk tot kolonel en brigade-generaal benoemd, werd hij na zijn terugkeer in Amerika hoofdredacteur der begroting in het departement van financiën (director of the budget). In Nov. 1923 werd hij door de Herstelcommissie aangewezen tot voorzitter der commissie van deskundigen, die de betaalkracht van Duitsland moest onderzoeken. Het resultaat harer bevindingen, door Dawes begin 1924 opgesteld, is het naar hem genoemde Dawes-plan. Van 1925 tot 1929 was hij vice-president der V.S.
Hierna was hij ambassadeur te Londen (tot 1932). In 1925 kreeg Dawes te zamen met de toenmalige Britse minister van Buitenlandse Zaken, Sir J. A. Chamberlain, de Nobelprijs voor de vrede.
Zijn aandeel gaf Dawes aan het fonds voor de Walter Hines Page School of International Relations. Van zijn hand verschenen verschillende werken en artikelen op financieel en economisch gebied, o.a. The banking system of the United States (1892); Essays and Speeches (1915); A Journal of the Great war (1921).
