Portugees dichter (Lissabon 1528 - 29 Nov. 1569), prozaschrijver en rechtsgeleerde, van wie eerst in 1598 door zijn zoon, Miguel Leite Ferreira, onder de titel Poemas lusitanos, werk werd gepubliceerd. Zijn gedichten, meest liefdes-sonnetten, munten uit door volmaakte vorm.
Om zijn oden heeft men hem wel genoemd de „Portugese Horatius”. Boven al zijn gedichten en elegieën munt uit: Tragédia mui sentida e elegante de D. Inez de Castro, gewoonlijk A Castro geheten, de oudste complete tragedie van de Portugese toneelliteratuur. Voor de eerste maal wordt hier een nationale gebeurtenis ten tonele gevoerd en wel op een bijzonder schone wijze. Het werk heeft verschillende navolgers gehad, zowel in de Spanjaard Jerónimo Bermudez, als in de Fransman La-Motte. Ook heeft Ferreira Cartas (brieven) nagelaten, die treffen door de schitterende stijl en twee toneelstukken: Bristo en Cioso, die in 1622 verschenen. Met Sá de Miranda streed Ferreira voor de zuiverheid van de taal. Ferreira heeft er naar gestreefd, de tradities van het Provençaalse en Italiaanse romantisme uit te bannen en kan worden beschouwd als de patriarch van de Portugese klassieke school. Hij stierf aan de pest.Bibl.: Verz. werken (Parijs en Rio de Janeiro 1865).
Lit.: Júlio de Castilho. Ant. F.. poeta quinhentista. Estudos biográficos-literários (Rio de Janeiro 1875).
