Frans natuurk. (15 Dec. 1852 - 25 Aug. 1908), kleinzoon van den vorige, is ontdekker der radioactieve straling van uraan (Parijs 1896), die daarom aanvankelijk becquerelstraling genoemd werd (z radioactiviteit). In 1892 volgde hij zijn vader A.
E. Becquerel* op als hoogleraar aan het Musée d’Histoire Naturelle te Parijs, welke positie ook zijn grootvader A. C. Becquerel (1788-1878) had bekleed. Sinds 1889 was hij lid van de Académie des Sciences. In 1895 verkreeg hij een leerstoel aan de Ecole Polytechnique.
Zijn onderzoekingen over de radioactieve straling vatte hij in 1903 samen in zijn werk Recherches sur une Propriété Nouvelle de la Matière. Behalve op dit gebied verrichtte hij o.a. onderzoekingen over de magnetische draaiing van het polarisatievlak, de fosforescentie, de anomale dispersie en over de absorptie van het licht in kristallen. Hij ontving in 1903 de Nobèlprijs.Lit.: Revue Gén. des Sciences ig, 802, (1908); Nature 78, 414, (1908).
