de hersteller van de Protestantse Kerk in Frankrijk na de herroeping van het edict van Nantes (Villeneuve de Berg, Vivarais, 17 Mei 1696 - Lausanne 15 Juni 1760), begon, te midden van de vervolgingen opgegroeid, reeds in 1714 zijn eerste predikreis in Languedoc en de Dauphiné met de bedoeling, de organisatie van de Kerk te hernieuwen. In 1715 had een synode te Monoblet, Gard, plaats, in 1718 werd hij weder de eerste geordende predikant sedert 1685.
Court wist ook het buitenland, o.a. mannen als Zinzendorf en Jablonski, voor het lot van het Franse Protestantisme te interesseren. Te Lausanne begon hij in 1729 een seminarium voor de opleiding van Franse predikanten „dans l’esprit du désert”. Een verzameling van 116 delen van zijn hand bevat documenten over de geschiedenis van het Franse Protestantisme sedert 1685 (Bibl. te Genève). Het door zijn zoon uit zijn nalatenschap uitgegeven historiewerk berust op autopsie en goede documentatie.Bibl.: Histoire des troubles des Cévennes ou de la guerre des Camisards sous le règne de Louis le Grand, tirée de manuscrits secrets et authentiques en des observations faites sur les lieux mêmes, 3 vol. (1760; herdr. 1819); Mémoires, éd. E. Hugues (Toulouse 1885).
Lit.: E. Hugues, A. G. Histoire de la Restauration du Protestantisme en France au 18e siècle, 2 vol. (1872); Haag, La France protestante, 2de dr., IV, 809-817; E.
Gombe, A. G. (Lausanne 1896); Th. Schott, Die Kirche der Wüste 1715-’78 (Halle 1893).
