Russisch diplomaat (Moskou 8 Mrt 1856 - Parijs 16 Aug. 1919), trad reeds op 17-jarige leeftijd in de diplomatieke dienst, werd in 1888 gezantschapssecretaris te Berlijn, in 1894 vertegenwoordiger van Rusland bij de H. Stoel, in 1896 gezant te Belgrado, in 1897 te Monaco, in 1900 te Tokio en ten slotte te Kopenhagen.
Hij werd 10 Mei 1906 minister van Buitenlandse Zaken en stond als zodanig in nauwe betrekking met Stolypin. Hij sloot op 30 Juli 1907 een verdrag met de Japanse regering, waarin de integriteit van China werd erkend, en 30 Aug. 1907 een verdrag met Engeland, waarbij de invloedssferen in Tibet, Afghanistan en Perzië werden afgebakend. Minder fortuinlijk was hij in zijn onderhandelingen met de Oostenrijkse minister Aerenthal. Bij een beroemd onderhoud te Buchlau (15 Sept. 1908) dwong Aerenthal hem de toestemming af, dat Oostenrijk Bosnië en de Herzegowina zou mogen bezetten. Sept. 1910 ontstond er spanning tussen hem en Stolypin. Hij trad uit het ministerie en werd gezant te Parijs. De Centrale mogendheden hebben hem altijd als een van de aanstichters van Wereldoorlog I gebrandmerkt, wat door de Geallieerden is weersproken.Lit.: Mémoires d’I. (Paris 1923); F. Stieve, Der dipl. Schriftwechsel I.’s (Berlin 3 dln, 1926); Idem, I. und der Weltkrieg 19141917 (Berlin 1926); K. I. Daily, A. I. and the Buchlau Conference, in: The Russian Review X (1951). Zeer veel gegevens ook in de mémoires van Poincaré.
