Geoffroy de Villehardouin, een Fransch geschiedschrijver, geboren omstreeks het jaar 1160 op het kasteel Villehardouin bij Bar sur Aube in Champagne, was maarschalk van graaf Thibaut Villehardouin van Champagne, vatte in 1199 met zijn heer het voornemen op naar het Heilige Land te trekken, werd in 1201 gezant der Fransche kruisvaarders te Venetië, om er met de Republiek eene overeenkomst te treffen aangaande den overtogt naar Egypte en nam er deel aan de door den doge Dandolo bestuurde onderneming, welke in 1204 met de bestorming van Constantinopel en den val van het Grieksche Keizerrijk eindigde.
Hij werd door den nieuwen keizer Balduïnus met uitgestrekte bezittingen aan de Hebrus beloond en tot maarschalk van Romanië benoemd, — voorts redde hij het Frankische leger vóór Adrianopel van eene volkomene vernietiging door de Boelgaren, en overleed in 1213. Hij liet eene uitmuntende geschiedenis van den Vierden Kruistogt na (1198-1207) in het oud-Fransch onder den titel: „Histoire de la conquête de Constantinople”, een van de beste geschiedboeken der middeneeuwen.
— Zijn neef Geoffroy de Villehardouin erfde zijne waardigheid, werd hertog van Achaja en stichtte er eene Frankische dynastie, die er de heerschappij behield tot in de 14de eeuw.
