Rosini (Giovanni), een Italiaansch dichter en geschiedschrijver, geboren den 24sten Junij 1776 te Lucignano, studeerde te Livorno, Florence en Pisa in de regten, werd in 1803 hoogleeraar in de Italiaansche letterkunde aldaar, en overleed er den l6den Mei 1855. Eene verzameling van zijne gedichten verscheen te Pisa in 1819 in 2 deelen. Hij bezorgde eene nieuwe uitgave der „Storia d’Italia (1819, 10 dln)” van Guicciardini, alsook van de werken van Tasso (1821—1832, 33 dln) en schreef daarbij een „Saggio sugli amori di Tasso e sulle cause della sua prigione (1832)”.
Voorts leverde hij de geschiedkundige romans: „La monaca di Monza (1829, 3 dln; 2de druk 1876)”, — Luisa Strozzi (1833, 4 dln)”, — en „II conté Ugolino (1843, 3 dln)”. Van zijne dramatische werken noemen wij: „Torquato Tasso (1835)”, en jegens de kunstgeschiedenis heeft hij zich verdienstelijk gemaakt door zijne „Storia della pittura italiana (1838, 4 dln; 2de druk 1848—1854)”. Eene verzameling van zijne verstrooide geschriften verscheen in 1837 in 6 deelen.
