Riégo y Nunez (Rafael del), een Spaansch krijgsman, geboren in Asturië in 1785, streed sedert 1808 tegen de Franschen, werd door deze gevangen genomen en maakte tijdens zijne gevangenschap zich bekend met de denkbeelden der Revolutie. Nadat hij in 1814 op vrije voeten was gesteld, werd hij kolonel van het regiment Asturië en verhief, terwijl dit laatste te San Juan op zijne inscheping naar Amerika wachtte, de vaan van den opstand, eischte de herstelling der constitutie van 1812 en kondigde deze af in Andalusië. Na de zegepraal van den opstand werd hij veldmaarschalk en kapitein-generaal van Aragonië.
Den 1sten September 1821 zag hij zich wegens nieuwe woelingen van zijne titels en waardigheden beroofd, legde eene belagchelijke ijdelheid aan den dag en werd in 1822 lid en voorzitter der Cortes. In 1823 bevond hij zich als bevelhebber der troepen op Malaga, werd er zwaar gewond en door de Franschen gevangen genomen, doch aan de Spaansche regéring uitgeleverd, ter dood veroordeeld en den 7den November 1823 door beulshanden omgebragt. Hij is de vervaardiger der „Riégo-hymne”, welke ook thans nog bij revolutionaire woelingen gezongen wordt.
