Elisa vrouwe von der Recke, eene verdienstelijke dichteres, geboren den 20sten Mei 1745 op Schönberg in Koerland, was eene dochter van den rijksgraaf von Medem en trad in 1771 in het huwelijk met den vrijheer von der Recke, doch scheidde van dezen in 1776, waarna zij te Mitau in afzondering leefde.
Wegens het overlijden van hare dochter en van haren broeder verviel zij allengs tot godsdientige dweeperij, en deze werd in 1779 aangevuurd door Cagliostro. Eerst nadat zij in 1784 op eene reis naar Carlsbad kennis had gemaakt met Spalding, Nicolai, Burger, de gebroeders Stolberg enz., kwamen hare denkbeelden tot helderheid en schreef zij het geruchtmakend boek: „Der entlarvte Cagliostro (1787)”. Op uitnoodiging van keizerin Catharina vertrok zij in 1795 naar Petersburg en werd er met het vruchtgebruik van adellijke goederen in Koerland begiftigd. Ongesteldheid echter noodzaakte haar van verblijfplaats te veranderen, zoodat zij na dien tijd bij afwisseling zich vestigde te Dresden, Berlijn, in Italië en te Leipzig. De dichter Tiedge, die haar op eene reis naar Italië vergezelde, bleef later haar huisgenoot. Zij overleed te Dresden den 13den April 1833. Het „Tagebuch einer Reise durch Deutschland und Italien (1815—1817, 4 dln)” werd uitgegeven door Böttiger, — hare „Gebete und Lieder (1783; 3de druk 1815)” door Hiller, en hare „Gedichte (1806; 2de druk 1816)", alsmede hare „Geistliche Lieder, Gebete und religiöse Betrachtungen (1833; nieuwe druk 1840)" door Tiedge.
