Franz Raveaux, lid der eerste Duitsche Nationale Vergadering en geboren te Keulen den 1sten April 1810, bezocht aldaar het gymnasium der Carmelieten, trad daarna als vrijwilliger in dienst bij een regiment dragonders, besloot wegens onaangenaamheden tot desertie, nam deel aan de Belgische omwenteling van 1830, diende daarna in Spanje onder de Christino’s, waar hij tot kapitein bevorderd werd, doch keerde in 1837 naar Keulen terug, waar hij eene sigarenfabriek oprigtte.
Daarenboven redigeerde hij den „Kölner Anzeiger” en gaf les in de Fransche en Spaansche talen. In Maart 1848 plaatste hij er zich aan het hoofd der volksbeweging. Keulen vaardigde hem af naar het voorloopig Parlement, en hier werd hij gekozen in de Commissie van Vijftig. In Mei zag hij zich tot lid van het Parlement benoemd. Hij was lid der deputatie, welke aan aartshertog Johann berigt bragt van zijne verkiezing tot rijksbestuurder, maar moest wegens ongesteldheid te Weenen achterblijven.
In Augustus 1848 werd hij belast met eene zending naar Zwitserland, doch keerde weldra naar Frankfort terug, waar hij tot de Democratische linker zijde behoorde. Hij volgde voorts het Rompparlement naar Stuttgart, werd gekozen tot lid van het Rijksregentschap, doch vertrok na het ontbinden der Vergadering naar Zwitserland. Later begaf hij zich naar Straatsburg en vervolgens, toen hem aldaar het verblijf ontzegd werd, naar Brussel, waar hij den 13den September 1851 overleed. Twee maanden te voren was hij in Pruissen bij verstek ter dood veroordeeld. Hij schreef o.a. „Mittheilungen über die Badische Revolution (1850)”.
