Livadia, aan de zuidkust van de Krim, tusschen het Keizerlijk zomerpaleis Orianda en het dorp Jalta aan den voet van den Tsjatyr-Dagh gelegen, behoort door zijne betooverende ligging tusschen met wijngaarden bedekte heuvels, Engelsche parken met de sierlijkste boomgroepen, welige weiden en welonderhoudene bloembedden met allerlei vreemde gewassen, — voorts door zijn schilderachtig uitzigt over de zee en over de dorpen Jalta, Massandra, Nikita, Orianda, Gaspra, Koreïr en Aloepka, en door de talrijke, langs de kust verspreide villa’s tot de bekoorlijkste bezittingen der Russische kroon.
Men meent, dat aldaar in ouden tijd de stad Livadia heeft gestaan, waarvan zelfs de bouwvallen verdwenen zijn, en deze naam werd door den bezitter van deze prachtige goederen, graaf Potocki, Russisch gezant te Napels, aan dat gebied gegeven. Thans is dit het eigendom van keizerin Maria Alexandrowna en reeds sedert jaren het geliefkoosd zomerverblijf der Keizerlijke familie. Van de beide villa’s, die zich in het park verheffen, onderscheidt zich die der Keizerin, door graaf Potocki gebouwd, door edele eenvoudigheid, terwijl de Moorsche villa van den Grootvorst-troonopvolger meer een monumentaal voorkomen heeft.
Onlangs gaf een Oostenrijksch dagblad de volgende beschrijving van Livadia: Op den voorgrond ziet men, te midden van den weelderigsten plantengroei, het paleis van den Kroonprins, in Oosterschen trant opgetrokken. De diepe balcons in den vorm van kiosken, door fijn traliewerk omgeven, benevens de bonte kleuren der schoorsteenen, in den vorm van torentjes, hebben te midden van dien betooverenden plantengroei een verrassend effect. De inwendige inrigting beantwoordt geheel en al aan het uitwendig voorkomen: kleine, gezellige vertrekken ademen er pracht en gemak. Een sierlijke trap voert naar het dak, waar een groot terras is aangelegd, eveneens met traliewerk omringd en tevens overdekt, om bescherming te geven tegen de brandende zonnestralen. Een prachtig uitzigt, aan de eene zijde over bergen en aan de andere over de zee, voltooit het geheel. Daarachter verheft zich het Keizerlijk paleis, hetwelk volkomen aan zijne bestemming beantwoordt.
Daar de bewoners hier afzondering en rust zoeken, onderscheidt het zich niet door weelde of uitgebreidheid, maar door smaakvollen eenvoud en aangenaam comfort. Het is door graaf Potocki gebouwd en later nagenoeg onveranderd gebleven. Slechts eene ruime gaanderij is er aan toegevoegd, welke tot eetzaal dient; hier brengt eene fontein aanhoudend frischheid en prijkt het wit marmeren standbeeld van Penélopé, door de kooplieden van Odessa aan den Keizer geschonken. Op het terras vóór het paleis vindt men de prachtigste bloemen, terwijl op eenigen afstand eene sierlijke, met rozen en slingerplanten overdekte gaanderij zich verheft, gedragen door ranke zuilen van gegoten ijzer. De geur der oranjeboomen, het ruischen der zee en de helder blaauwe hemel maken van dit oord een tooververbljjf, dat den bezoeker onwillekeurig doet denken aan de kust van Sicilië.
