Landor, een uitstekend Engelsch schrijver, was de telg van een aanzienlijk geslacht in Warwickshire en aanschouwde aldaar, op den 30sten Januarij 1775 op het voorvaderlijk kasteel Ipsley-Court het levenslicht. Hij ontving zijne opleiding aan het gymnasium te Rugby en bezocht vervolgens de universiteit te Oxford, vanwaar hij wegens eene jeugdige dwaasheid verwijderd werd. Reeds op achttienjarigen leeftijd zond hjj een bundel verzen in het licht. Zijne bloedverwanten verlangden, dat hij in krijgsdienst zou treden, doch dit strookte weinig met zijne letterkundige neigingen en republikeinsche denkbeelden.
Met een klein jaargeld, hem door zijn vader toegekend, trok hij naar Wallis, waar hij de eerste zijner „Imaginary conversations” schreef. Later erfde hij een aanzienlijk vermogen en bragt bij het uitbarsten van den Spaanschen vrijheidsoorlog op eigen kosten een korps krijgslieden bijeen, welke hij naar het hoofdkwartier van den Onderkoning van Galicië bragt. Hij ontving daarvoor den dank der Centrale Junta te Cadix en het brevet van brigade-generaal, dat hij echter terugzond, toen Ferdinand VIl het absolutismus in Spanje herstelde. Kort daarna begaf Landor zich naar Frankrijk, maar in 1818 naar Italië, waar hij de villa van graaf Gherardesca te Fiësole kocht en eenige jaren in eenzaamheid doorbragt. Hij bezigde er zijn ledigen tijd, om de laatste hand te leggen aan zijne: „Imaginary conversations of literary men and statesmen”, welke in 1824 in het licht verschenen en in 1836 door eene tweede reeks gevolgd werden. Zij behooren ongetwijfeld tot de merkwaardigste voortbrengselen der nieuwere Engelsche letterkunde en bevatten, naast vele paradoxe en zonderlinge beweringen, een overvloed van treffende denkbeelden.
Daarenboven heeft men van hem het gedicht: „Gebir”, waarin men veel schoons aantreft, — het treurspel „Count Julian (1831)”, — de drama’s: „Giovanna of Naples (1839)”, „Fra Ruperto”, en „Pericles and Aspasia”, en eindelijk talrijke bijdragen in den „Examiner” en andere tijdschriften. Eene uitgave zijner werken verscheen in 1846 in 2 deelen (2de druk 1852). Later leverde hij een bundel gedichten onder den titel: „Last fruit off an old tree (1853)”. Gedurende zijne laatste levensjaren zag hij zich door een ergerlijk regtsgeding gedwongen, Engeland voor altijd te verlaten. Wederom trok hij naar Italië, waar hij „Heroic idyls and other poems (1863)” in het licht gaf en den 17den September 1864 te Florence overleed.
