Lainez (Alexandre), een Fransch dichter, geboren in 1650 te Chimay in Henegouwen, deed in zijne jeugd eene reis door Griekenland, Klein-Azië, Egypte, Italië en Zwitserland en vestigde zich vervolgens te Parijs, waar hij den 18den April 1710 overleed. Evenals zijne vrienden Chapelle, Chaulieu, en Lafare was hij een practisch epicurist en bezong, evenals zij, het zinnelijk levensgenot in sierlijke en geestige verzen. In weerwil van zijn afkeer van alle inspanning bezat hij eene uitgebreide kennis van oude en nieuwe talen. Toch maakte hij er weinig gebruik van.
Hij was een slaaf der ongebondenheid, en deze ging wel. eens zoo ver, dat niemand zijner vrienden wist waar hij woonde; ook wees hij belangrijke betrekkingen van de hand en vergenoegde zich met de overtuiging, dat hij voor de zamenleving te Parijs een onmisbaar persoon was. Zijne geestigheid was altijd wakker, zijne opgeruimheid onuitputtelijk, en om geldverlegenheid bekommerde hij zich niet. Zijne gedichten vervaardigde hij meestal aan tafel, waar zij werden opgeschreven door zijne vrienden. Zij werden verzameld en uitgegeven in 1733 en 1753.
