Kirnberger (Johan Philipp), een verdienstelijk kenner der muziek, geboren den 24sten April 1721 te Saalfeld in Thüringen, ontving eerst onderwijs in de muziek in zijne geboorteplaats en in Gräfenroda bij den vermaarden organist Kettner, begaf zich op 17jarigen ouderdom naar Sondershausen onder de leiding van den Hof-organist Gerber, en werd eindelijk van 1730 tot 1741 een leerling van Bach te Leipzig. Van 1741 tot 1751 toefde hij in Polen, waar hij op adellijke kasteelen les gaf in de muziek en bekleedde ten laatste in het klooster der nonnen van St. Bernhard te Reusch-Lemberg de betrekking van organist. In 1751 keerde hij naar Duitschland terug, oefende zich te Dresden onder Fichler in het vioolspel en trad in dienst bij de Koninklijke kapél te Berlijn.
In 1754 nam hij dienst bij het muziekkorps van markgraaf Hendrik, en werd in 1758 hofmusicus bij prinses Amalia. Hij bleef in deze betrekking tot aan zijn overlijden op den 27sten Julij, 1783. De door hem gecomponeerde muziekstukken zijn over het algemeen zeer correct, maar tevens zeer droog. Grooten roem verwierf bij echter als schrijver over de theorie van de muziek. Tot zijne belangriijke geschriften behooren: „Construction der gleichschwebenden Temperatur (1760)”, — „Die wahren Grundsätze zum Gebrauch der Harmonie (1773)’’, — „Die Kunst der reinen Sätzen (1771—1779, 2 dln)”, — „Grundzätze der Generalbasses (1781 en later)”, — „Gedanken über verschiedene Lehrarten in der Composition (1782)”, — en „Anleitung zur Sing-Composition (1782)”.
