Halloren is de naam, dien men geeft aan de werklieden van de zoutgroeven te Halle aan de Saaie. Zij onderscheiden zich door een krachtigen ligchaamsbouw, regelmatige gelaatstrekken, een ouderwetsch gewaad, en een moedig, vrijheidlievend karakter. Zij hebben voorts hunne afzonderlijke feesten en een eigenaardigen tongval. Voorheen vormden zij eene afzonderlijke kaste, en hun aantal was toen zoo groot, dat zij in 1545 meer dan 600 strijdbare mannen konden leveren.
Volgens hunne werkzaamheden waren zij in 3 klassen verdeeld, de bronknechten (waterdragers), de arbeiders (zoutdragers, stokers enz.), en de opladers met de opzigters. Iedere klasse had hare eigene wetten en gebruiken. Daarin is echter verandering gekomen sedert de aanwending der stoomwerktuigen. Sommigen meenen, dat de Halloren van vreemden oorsprong zijn, en meer bepaald, dat zij nakomelingen zijn der oudste Frankische kolonie, die zich bij den burgt Halla vestigde.
