Fernan Po, in het Portugeesch Fernao Po, gewoonlijk maar ten onregte Fernan do Po of Fernando del Po genaamd, is het noordelijkste van de 5 eilanden in de baai van Biafra aan de kust van Guinea.
Het heeft eene oppervlakte van omstreeks 26 □ geogr. mijlen, is van vulkanischen aard, zeer bergachtig en draagt een kratertop, Clarencepeak genaamd, die zich ter hoogte van ruim 3000 Ned. el verheft. Gedeeltelijk evenwel is de bodem er zeer vruchtbaar, met bosch bewassen en door talrijke beken besproeid. Het is in 1472 door de Portugézen ontdekt en llha Formosa genaamd, doch in 1778 aan Spanje afgestaan, en in 1827 door de Engelschen bezet, die er op de noordkust aan eene ruime baai de kolonie Clarencetown deden verrijzen. In 1841 kwam Engeland in het volle bezit van het eiland, doeh gaf het in 1856 aan Spanje terug. Onder de Britsche heerschappij diende het tot bewaking van de Slavenkust en van de Nigerdelta, alsmede tot station voor handel en zeevaart, en tot uitgangspunt van ontdekkingsreizigers naar de binnenlanden van Afrika. Men heeft er 20000 inwoners, gedeeltelijk kleurlingen van Portugézen, gedeeltelijk vrijgemaakte Negers en eenige Europeanen, maar meerendeels inboorlingen van het Negerras of Boebis, een gevaarlijk, vuil volk, dat echter uitmuntende yamswortels, palm-olie en scheepstimmerhout levert en een aantal groote dorpen bewoont. Vooral de vijandelijke houding van deze Negers en meer nog het voor Europeanen ongunstige klimaat beletten er de opkomst der Europésche volkplanting.
