Ephesen (De brief aan de), onder de boeken des Nieuwen Testaments als een brief van Paulus opgenomen, werd, naar men meent, evenals de brief aan de Colossensen en die aan Philémon, in den kerker te Caesaréa opgesteld en door Tychicus afgezonden.
Die brief is als het ware een rondgaand schrijven aan de verschillende gemeenten van Klein-Azië, aan wier hoofd zich Ephesus bevond. Daar de schrijver al die gemeenten niet uit eigen aanschouwing kende, behelst zijn brief over het geheel slechts algemeene uitspraken. Voorts openbaart zich daarin duidelijk de wensch, om de Christelijke leer en het Christelijk leven in eene zoo belangrijke stad krachtig te handhaven tegenover verschillende wijsgeerige en godsdienstige stelsels. Vandaar de philosophische kleur van den brief en de geniale voorstellingen, waartoe zich de theologie van den schrijver verheft.
De Wette en Bauer hebben de echtheid van dezen brief in twijfel getrokken, doch zij is in Duitschland met kracht verdedigd, alsmede in ons Vaderland door Niermeyer en Rinck in de „Nieuwe werken van het Haagsche Genootschap”.
