Baryt-aarde is eene sterke basis en vormt dus met bijna alle zuren verbindingen, die gedeeltelijk voor de fabriek- nijverheid van belang zijn. Chloorzuur baryt komt te pas bij vuurwerken en levert eene prachtige groene vlam, — chroomzuur baryt is eene gele verfstof, — salpeterzuur baryt dient desgelijks tot het maken van vuurwerken , en koolzuur en azijnzuur baryt gebruikt men in het laboratorium.
Zwavelzuur baryt (permanentwit) onderscheidt zich door eene groote onoplosbaarheid; men ontbindt het door het té smelten met koolzuur kali, waardoor koolzuur baryt ontstaat, of door het te gloeijen met kool of bewerktuigde zelfstandigheden, waarbij zwavelbaryum geboren wordt. Chloorbaryum (baryta muriatica) bereidt men gewoonlijk door eene ontbinding van zwavelbaryum door zoutzuur; het vertoont zich in ruitvormige kristal-tafels en is oplosbaar in water. Het is een der belangrijkste reagentiën ter onderscheiding van zuren, vooral van zwavelzuur; ook wordt het in de geneeskunde gebruikt. Andere barytzouten zijn uitsluitend van wetenschappelijk belang. Men heeft ook baryt in de asch van planten ontdekt. Al de barytzouten zijn min of meer vergiftig, en men gebruikt in Engeland het witheriet, waarin baryt aanwezig is, als muizenvergif'.
Eene barytvergiftiging veroorzaakt bij een lang gebruik van kleine giften eene ontsteking van het slijmvlies van den neus, zwakheid en koorts, en bij het gebruik eener grootere hoeveelheid ontsteking van de slijmvliezen van maag en darmkanaal, pijn in het lijf, braking, hoofdpijn, duizeligheid en krampen , die wel eens na verloop van eenige uren den dood ten gevolge hebben. Men geve bij zulk eene vergiftiging ten spoedigste water met eiwit, eene lepel vol van eene oplossing van glauberzout in 80 deelen water en men zoeke den vergiftigde aan het braken te brengen. Eene barytvergiftiging komt echter zelden voor.
