Ahriman is volgens' de oud-Persische godsdienstleer het opperhoofd der booze geesten en de bron en oor-sprong van alle kwaad. Hij heeft geenszins — en Ormuzd, het opperhoofd der goede geesten, evenmin — van eeuwigheid bestaan, maar is in der tijd door het eeuwige oorspronkelijke wezen (Zervane Akerene of grenzenloozen tijd) geschapen en zal geen einde hebben. Terstond na zijne geboorte was het booze de middenstof, waarin de schrandere, kundige en magtige Ahriman zich bewoog. Zijne woonplaats was de oorspronkelijke duisternis, zijn wil was bedorven van den beginne, en zijn geest was onbewust van het goede.
Later kwam hij in vijandelijke aanraking met Ormuzd en met het rijk des lichts, en hierdoor verkreeg hij de bewustheid van zijn aard en van zijn tegenstand tegen het goede. Hu ontwikkelde hjj zijne ontzettende krachten en schiep de booze geesten, de Dews en de Doroedsj, om met hen tegen Ormuzd en de goede geesten in het strijdperk te treden. Bij versmaadde den vrede, door Ormuzd aangeboden, en zonk, verschrikt door de uitspraken van het Heilige oorspronkelijke woord — Homover, door Zervane Akerene geschapen — in den vreeselijken afgrond, om er 3000 jaren in een doodslaap door te brengen. In dien tijd schiep Ormuzd, geholpen door zijne zes Amsjaspands, den hemel en de aarde en eindelijk den mensch. Dit alles was aanvankelijk rein en volmaakt. Maar aan het einde der 3000-jarige ballingschap verhief zich Ahriman met zijne booze geesten, en in de volgende 3000 jaren liet hij niets onbeproefd, om door bevordering van het kwaad de schoone schepping van Ormuzd te ontheiligen en te vernietigen. Dit gelukte, in weerwil van den tegenstand der goede geesten, zoo uitstekend, dat allerlei natuurlijke en zedeljjke verdorvenheden en ellenden zich ingang verschaften in het geschapene en in het volgende tijdperk van 3000 jaren het booze zelfs de overhand had over het goede. Intusschen neemt volgens de Indische leer het derde en laatste tijdperk van 3000 jaren een aanvang met Zoroaster. Daarin zal de heerschappij van Ahriman verbroken worden en die van Ormuzd de overhand behouden. Tegen het einde daarvan is de schepping van alle onreinheid gezuiverd en de boosheid overwonnen. Als dan heeft het onderaardsche aan zijne bestemming voldaan en alles zal anders en beter worden. De dooden zullen opstaan, en de aarde zal wel is waar door eene komeet in brand worden gestoken, maar, als een phoenix uit hare asch, prachtig en smetteloos verrijzen.
