kleigrond

betekenis & definitie

kleigrond - Zelfstandignaamwoord
1. grond bestaande uit klei: een sedimentair gesteente, dat voornamelijk bestaat uit lutum, gronddeeltjes kleiner dan 2 µm
♢ Nee, een tuin begint eerst met een goede bodem, zeggen de experts. Veel grond van vooral nieuwbouwhuizen is vernacheld, legt Ricardo uit. Bij de bouw is de grond een aantal keer verplaatst en op elkaar gegooid en met trucks en graafmachines platgereden. De zuurgraad van de bodem is verstoord. Water kan soms niet weg, planten groeien niet goed. Sommige mensen zitten op kleigrond, ook een no go. De tuinmannen raden aan om eerst de bodem goed te bekijken. En indien nodig, moet je de tuin van nieuwe grond voorzien. Rob: „Van die prachtige goede zwarte zandgrond, daar heb je jaren plezier van. Dat is echt de moeite.”

Woordherkomst
samenstelling van klei en grond

Synoniemen
kleiaarde