Wat is de betekenis van kleigrond?

m. (-en), 1. grondsoort voor meer dan 30% uit klei bestaande ; zware kleigrond bevat meer dan 60% klei; 2. stuk grond waarvan de bodem hoofdz. uit klei bestaat.

kleigrond - Zelfstandignaamwoord 1. grond bestaande uit klei: een sedimentair gesteente, dat voornamelijk bestaat uit lutum, gronddeeltjes kleiner dan 2 µm ♢ Nee, een tuin begint eerst met een goede bodem, zeggen de experts. Veel grond van vooral nieuwbouwhuizen is vernacheld, legt Ricardo uit. Bij de bouw is...

zie zeeklei.

hoog percentage kleideeltjes; binden door adsorptie water en voedingszouten in de vorm van ionen (K, Na, F, NH3). Deze zijn voor de wortel daardoor moeilijk opneembaar, ➝ grondsoort.

s., klaeigroun, klaei.

m. -en (grond, welke voornamelijk uit klei bestaat).

→ Grond.

Door zijn hoog gehalte aan fijne, afslibbare deeltjes is de k., zoowel de rivierals de zeekleigrond, van nature een vruchtbare grond, vooral rijk aan kali, kalk en phosphorzuur. Vooral zware k. en dat speciaal als hij in den loop der jaren zijn kalkvoorraad grootendeels verloren heeft, kan in natuurkundig opzicht slechte eigenschappen verkrijgen: h...

m. (-en) grond voornamelijk uit klei bestaande.