De Scholastiek betekent de wijsbegeerte der middeleeuwen; in den beginne was het meer de manier waarop, dan wel de leer die onderwezen werd. Oorspronkelijk noemde men doctores scholastici de leeraren der 7 vrije kunsten, welke in de kloosterscholen van Karel den Grote werden onderwezen.
Daarna waren scholastieken de leraars in de theologie en ten slotte heeten scholastieken de aanhangers der scholastiek, d. w. z. der christelijke wijsbegeerte, zooals die in de middeleeuwen ontstond. Deze filosofie trachtte de leerstellingen (dogma's) der kerk in overeenstemming te brengen met de wetenschap, zooals die door Aristoteles was omschreven, of, zooals men wel eens zegt: zij wilde harmonie brengen tusschen geloof (kerkleer) en wetenschap (verstand). Hoewel later de scholastiek door andere richtingen in de wijsbegeerte werd bestreden, is zij steeds blijven voortbestaan en in 1879 werd zij door Paus Leo XIII als de oîficiëele philosophie van de R.-K. kerk erkend. Scholastici heeten ook een onderafdeling der Jezuïeten. (Z.d.w.)
