of internationaal publiek recht is het recht, dat de betrekkingen tussen onafhankelijke staten regelt. Grondslagen van het volkenrecht zijn de internationale verdragen.
In oude tijden was er van volkenrecht geen sprake. Oorspronkelijk was vreemdeling zelfs = vijand. In de nieuwe geschiedenis komt het volkenrecht meer op den voorgrond.
Een der voornaamste grondleggers van het volkenrecht was Hugo de Groot met zijn werken „De Jure belli ac pacis” (1625) en „Mare liberum” (1609).
Het volkenrecht werd echter tijdens den Wereldoorlog zo vaak overtreden, dat men zich kan begrijpen, dat er mensen zijn, die meenden, dat van volkenrecht geen sprake meer kon zijn. Na den Wereldoorlog heeft men getracht, het volkenrecht op hechter basis te vestigen door de stichting van den Volkenbond, en hoewel de betekenis van den Bond tot nu toe nog niet zo groot is gebleken, als velen hadden gewenst, staat toch vast, dat door het werken van den Volkenbond dit internationale recht toch weer meer betekenis heeft gekregen.
Laten wij verder nog mogen herinneren aan het gebied van het internationaal privaat recht, d.i. niet volkenrecht in engeren zin (internationaal publiek recht), maar recht, dat geldt voor de individuen uit den enen staat in den anderen, dus b.v. voor Hollanders in Frankrijk. Ook dit recht is van origine Hollands. Wat de Groot is geweest voor het internationaal publiek recht, was de Amsterdamse hoogleraar en Nobelprijswinnaar T. M.C. Asser voor dit recht.
