De oude Wilhelm Liebknecht (1826—1900) is een van de vooraanstaande sociaal-democraten geweest uit het Duitsland der 19de eeuw.
Tweemaal is hij uit Duitsland verbannen wegens révolutionnaire propaganda, in 1848 en in 1865. In 1869 richtte hij met Bebel de Sociaal Democratische Arbeiderspartij op, maar deze kon aanvankelijk niet tot bloei komen door het gestrenge optreden van Bismarck tegen de socialisten in de zeventiger jaren. Van 1872-—1874 zat hij in de gevangenis. In dienzelfden tijd groeiden de partijen van Lassalle en Liebknecht samen tot de „Sozialistische Arbeiterpartei Deutschlands”. Van 1874—1900 had Liebknecht voor de partij zitting in den Rijksdag.
Zijn zoon Karl Liebknecht (1871— 1919) was in zijn opvattingen veel radicaler dan zijn vader. Ook hij ging in de politiek en werd in 1912 lid van den Rijksdag. Herhaaldelijk kwam hij in botsing met de partij, vooral door zijn fel anti-militairisme. In 1914 verzette hij zich tegen de oorlogscredieten, in 1916 werd hij wegens opruiing gestraft en eerst in 1918 weer vrijgelaten. Hij keerde zich toen (1919) tegen de Republiek en lokte een opstand uit, den Spartacistenopstand, die bloedig onderdrukt werd. Bij zijn arrestatie werd hij doodgeschoten.
