is ons grootste wetboek, dat de onderlinge verhoudingen van de burgers in de maatschappij tegenover elkaar regelt. Dus niet de verhouding tegenover den staat, dus niet de verhoudingen in bizondere omstandigheden, doch de normale verhoudingen van iederen burger tegenover iederen anderen burger.
Het Burgerlijk Wetboek, dat in 1838 is ingevoerd en in grote trekken lijkt op de Code Napoléon, bepaalt wie burgers zijn en regelt vervolgens de controle, of iemand burger is (door den Burgerlijken Stand). Verder bevat het de bepalingen over het huwelijk en wat daarmee samenhangt (dus ook van de echtscheiding, enz.), over de kinderen, bloedverwantschap, vaderlijke macht, voogdij, curatele enz.
Verder worden geregeld de verhouding van den burger tot de zaak (recht van eigendom, bezit, erfdienstbaarheid, vruchtgebruik, het erfrecht, het pandrecht en het hypotheekrecht, enz.) en het verbintenisrecht, waarbij zich dan het overeenkomstenrecht (koop, huur, vennootschap, schenkingen, bewaargeving, enz.) aansluit. Ten slotte gaat het wetboek over het bewijsrecht (schriftelijk bewijs, getuigenbewijs enz.) en de verjaring (middel om iets te verkrijgen of van iets bevrijd te worden).
