SYMBOLEN. Het woord symbool (zinnebeeld) heeft in het algemeen betrekking op iedere aanschouwelijke voorstelling van een denkbeeld, hetzij dit door woorden, hetzij op eenige andere zinnelijke wijze, geschiede. Aan het gansche menschdom werd, in zijn kindschen staat, alle onderrigt op die wijze door beelden en teekens medegedeeld, en het aloude Priesterdom was gewoon, de gansche meer of min geheimvolle leer der bovenzinnelijke wereld, en de betrekking des menschen tot de Godheid, in teekens en beelden te kleeden. Iedere waarheid werd daardoor nader onder de bevatting der menschen gebragt, dan door de fijnste en schranderste verstandelijke ontwikkeling. Zoo oordeelden er ook vooral de oude Grieken over, die in de mysteriën al hunne geheimvolle leerstukken, als vruchten eener diep indringende natuurwijsheid, in zinnebeelden en zinspreuken hulden; niet slechts om oningewijden den toegang tot die wijsheid af te sluiten, maar ook om haar in de sprekendste beelden aanschouwelijk voor oogen te stellen.
Ook het Christendom bezat, van de vroegste tijden af, en heeft thans nog zijne eigendommelijke zinnebeelden. Als zoodanig noemen de Israëlieten de besnijdenis en de Christenen belijders vooral de Sakramenten, als zigtbare teekenen van een onzigtbaar heil, en de goddelijke beloften en genadewerkingen daarin vervat. In dien zin worden Doop en Avondmaal, reeds bij de oude volken aanwezig, als de eigenlijke Sakramenten, zinnebeelden genoemd. Zie HIEROGLYFEN en RITUAAL. De V.: M.: heeft hare symbolen van de oude mysteriën, de Esseërs en de bouwkorporatiën overgenomen. Deze symbolen zijn van groot nut, daar zij tot allen spreken, en de eigenlijke taal zijn voor het bovenzinnelijke. De symbolen zijn nogtans ook daar, gelijk overal, slechts hulsels van het onuitsprekelijke.
