derde zoon van den vorige, eng. staatsman, geb. 28 Mei 1759 1781 lid van het Lagerhuis. Hij sloot zich aan bij de oppositie tegen het ministerie North en werd in 1782 als kanselier der schatkist lid van het ministerie-Shelburne, waarin zijn financieel doorzicht en wegslepende welsprekendheid hem weldra een voorname plaats deden bekleeden.
Tengevolge der oppositie van Fox in 1783 afgetreden, werd hij nog in datzelfde jaar, na de verwerping der Indiabill door het Hoogerhuis, met de samenstelling van een nieuw ministerie belast. Hij bevestigde het staatscrediiet, legde den grond tot de organisatie der Eng. staatsschuld en sloot voor Engeland voordeelige handelstractaten. Ten gevolge hiervan had hij een groote meerderheid in het parlement en stond in hooge gunst bij het hof, toen de fransche omwenteling uitbrak. Zij vond in hem een harer hevigste tegenstanders. De vrees voor deze drong hem tot schorsing der Habeas-corpus-acte, enz., en sedert 1793 tot deelneming aan den grooten strijd tegen Frankrijk. Toen deze met ongunstig gevolg werd gevoerd, de staatsschuld al hooger klom, de wensch naar vrede meer en meer in Engeland zich openbaarde en de vereeniging van Ierland met Engeland (1800) verschil met den koning tengevolge had, nam P. in 1801 zijn ontslag.
Zijn opvolger Addington sloot met Frankrijk den vrede van Amiens en verwierf zich daardoor groote populariteit, maar reeds in 1803 was een nieuwe oorlog met Bonaparte onvermijdelijk en in 1804 trad P. weder als eerste minister op, wat echter den gang van zaken op het vasteland van geenerlei invloed was. P. overl. 23 Jan. 1806.
