duitsch dichter en sagenvorscher, geb. 24 Sept. 1835 te Stuttgart, deed 1860 een wetenschappelijke reis door Engeland en Frankrijk, bezocht later Italië en werd 1869 buitengewoon, 1878 gewoon hoogleeraar in de duitsche taal en literatuur aan de technische hoogeschool te München, waar hij 7 Jan. 1902 overl. Hij gaf in het licht: Gedichte (Hamburg 1859), de epische dichtwerken Lanzelot und Ginevra (ald. 1860), Hugdietrichs Brautfahrt (Stuttg. 1863, 3de dr. 1880), Heinrich von Schwaben.
Eine deutsche Kaisersage (ald. 1867 en 1869), Bruder Rausch, ein Klostermärchen (3de dr. ald. 1889), Gesammelte Dichtungen (ald. 1900); verder vertalingen, als het oud-fransche Rolandslied (ald. 1861), Marie de France, naar oud-bretonsche sagen (ald. 1862), Aucassin und Nicolette (Weenen 1865), Tristan und Isolde (Stuttg. 1877, 3de dr. 1901), Spielmannsbuch, novellen in verzen uit de 12de en 13de eeuw (ald. 1886, 2de vermeerderde dr. 1900); voorts wetenschappelijke w7erken, als Der Werwolf. Beitrag zur Sa,/' uni .ubl, hl' (ald. 1862), Deutsche Sage im Elsasz (ald. 1872), Die Sage von Parzival und dem Gral (Bresk 1882), lieber den Namen Lorelei (Münch. 1883), Aristoteles in den Alexanderdichtungen des Mittelalters (ald. 1890), Die Sage vom Giftmädchen (ald. 1893); eindelijk schreef hij bijdragen voor Geibels Mimcluner Dichterbuch (Stuttg. 1862), Heyse’s Neues Münchener Dichterluch (ald. 1882). H. heeft vele germaansche en romaansche dichtwerken der middeleeuwen verstaanbaar gemaakt voor het moderne publiek.
