Theodoros delijannis

betekenis & definitie

of Delyannis. Grieksch staatsman, geb. 1826 te Kalavryta in den Peloponnesus, studeerde te Athene in de rechten, werd in 1844 surnumerair bij het ministerie van binnenl. zaken, in 1859 seeretaris-generaal van den minister van binnenland ; sinds 1862 vertegenwoordigde hij herhaaldelijk de eparchie Gortynia en het nomos Arkadië in de kamer, was eenigen tijd grieksch gezant te Parijs, negen maal minister met de portefeuille van buitenl. zaken, financiën of eeredienst (tweemaal in 1863, tweemaal in 1864, 1869, 1871, 1877, tweemaal in 1878) ; in 1878 nam hij als gevolmachtigde deel aan het congres van Berlijn; 1 Mei 1885 vormde hij, ingevolge de overwinning van de door hem geleide oppositie tegen Trikupis, een nieuw ministerie; hij bleek niet in staat de openbare meening omtrent de vereeniging van Oost-Rumelië en Bulgarije tevreden te stellen en beging toen de fout een mobilisatie te bevelen, wat het land op groote en geheel noodelooze kosten kwam te staan ; de bedenkelijke positie, waarin D.’s militaire maatregelen en geheel zijn regeerwijze Griekenland brachten, gaf ten slotte de groote mogendheden aanleiding nota’s aan de grieksche regeering te richten, om het aftreden van dezen staatsman te bewerken ; toen deze pogingen echter geen gevolg hadden en D. in dezelfde richting bleef voortgaan, leidde zijn politiek ten slotte tot terugroeping der gezanten van Engeland, Duitschland, Oostenrijk en Italië, gevolgd door een blokkade der grieksche kust, door een eskader der mogendheden, Frankrijk en Rusland uitgezonderd ; D. legde daarop zijn portefeuille neder (9 Mei 1886), doch kwam, krachtens den uitslag der verkiezingen 7 Nov. 1890 weder aan het roer ; zijn uit- en inwendige politiek, en vooral zijn financieel beheer, was echter van dien aard, dat de koning daaruit aanleiding nam hem en zijn kabinet 29 Febr. 1892 te ontslaan, alhoewel de kamer het een votum van vertrouwen schonk; bij de nieuwe verkiezingen van 15 Mei ’92 bleef zijn partij sterk in de minderheid, en behield slechts 40 zetels ; D. trad alsnu in de op 6 Juni geopende kamersessie weder als leider der oppositie tegen het nieuwe kabinet-Trikupis op. In 1895 werd hem nogmaals opgedragen een kabinet te formeeren; onder den druk der openbare meening stortte hij Griekenland in 1897 in den ongelukkigen oorlog met Turkije en zag zich na de eerste nederlagen gedwongen met het geheele ministerie af te treden.