dichter, geb. 24 Maart 1830 te Kirchberg in Neder-Oostenrijk, was 1855—66 hoogleeraar in oostersche philologie en philosophie aan het gymnasium te Triest, en overl. 13 Juli 1889 bij Graz. Hij heeft standbeelden te Wardhofen en te Graz.
Hij schreef behalve gedichten, die uitmunten door rijkdom aan gedachten en sierlijke zegging, ook eenige romans: Aspasia (archeologische roman, 3 dln. Hamburg 1876) enz., novellen, tooneelwerken, een autobiographie (Hamb. 1889), het philosophische werk: Die Atomistik des Willens (2 dln., Hamb. 191) enz. H. is een der ideeënrijkste dichters der nieuwere duitsche literatuur, daarbij een spraakkunstenaar; hij behandelt met voorliefde diepzinnige vraagstukken en stoute denkbeelden. Bijzonder munt hij uit door levendige, bonte detailschilderingen en door phantasievollen rijkdom van handeling. De ernstige toon heeft bij hem steeds de overhand.
