in de grieksche myth. laatste koning van Troje, zoon van Laemedon en van Strymo of Placia, was de zesde in de rij der crojaansche koningen en regeerde 40 jaar. Zijn eerste gemalin, Arisbe, schonk hem Aesacus; de tweede, Hecabe (Hecuba), Hector, Alexander (of Paris), nog acht andere zonen (waaronder Deïphobus en Helenus) en Creüsa, Laodice, Polyxena, Casandra.
Bovendien had hij nog kinderen bij' andere vrouwen, volgens ’t verhaal van Homerus in ’t geheel 50 zoons (waaronder 10 van Hecabe) en 50 dochters. Hij heerschte over een aanzienlijk gebied, dat Lesbos, Mysië en den Hellespont omvatte. In den trojaanschen oorlog verscheen hij, toenmaals reeds hoogbejaard, slechts eenmaal op het slagveld, om het verdrag omtrent den tweestrijd tusschen Paris en Menelaus te sluiten. Toen echter Hector gevallen was, begaf hij zich, door Hermes vergezeld, des nachts naar de tent van Achilles en verkreeg door zijn smeekgebeden het lijk, om het te begraven. Volgens de latere mythografen viel hij bij de inneming van Troje door de hand van Pyrrhus, den zoon van Achilles, bij het altaar van Zeus.
