ook Alexander geheeten, volgens de grieksche sage de tweede zoon van Priamus en Hecabe, bekend als de oorzaak van den Trojaanschen oorlog. Vóór zijn geboorte droomde zijn moeder, dat zij een brand ter wereld gebracht had, die Ilium in de asch legde, en Priamus liet daarom den pasgeborene door een herder op den berg Ida te vondeling leggen.
Deze vond echter na vijf dagen het kind welvarend terug, daar een berin het gezoogd had, gaf het den naam P. en zorgde voor zijn opvoeding. Den naam Alexander kreeg P. later wegens zijn moedige verdediging der kudden. Op den berg Ida huwde hij met Oenone, de dochter van een riviergod, een zieneres. Eens verschenen voor hem, door Kermes geleid, de godinnen Hera, Aphrodite en Athene, om zijn oordeel te vernemen, wie van haar de schoonste was (Paris’ oordeel). Op de bruiloft van Peleus had n.l. Eris een gouden appel met het opschrift „voor de schoonste” onder de gasten geworpen.
De drie godinnen hadden elkander terstond dien prijs betwist, en Zeus, dien zij om een beslissing vroegen, zond haar tot P.; Hera beloofde den schoonen herder macht en rijkdom, Athena roem en wijsheid, Aphrodite de schoonste vrouw. P. besliste ten gunste van de godin der liefde. Toen hij omstreeks dien tijd eens een offerstier voor het feest naar Troje bracht, werd hij door zijn zuster, de zieneres Casandra, herkend en door Priamus als zoon aangenomen. Met de hulp van Aphrodite ontvoerde hij daarop Helena, de schoonste vrouw, de gemalin van Menelaus, bij’ wien hij op een reis naar Griekenland gastvrijheid genoot, uit Sparta en bracht haar benevens een groot gedeelte "van diens schatten naar Troje. Deze schaking veroorzaakte den Trojaanschen oorlog (zie ald.). Homerus roemt de schoonheid van P. en schildert hem als een liefhebber van snarenspel en vrouwen, ook wel als bedreven in den strijd (hij doodde Achilles met een .pijl), doch onstandvastig van karakter.
Bij de verovering van Troje werd hij door Philoctetes met een pijl van Heracles verwond; toen begaf hij zich weer tot zijn eerste verlaten vrouw Oenone, om zich door haar te laten genezen. Zij weigerde den trouwelooze haar hulp, en zoo stierf hij aan zijn wond. Nog wordt er melding gemaakt van een zoon van P. en Oenone of Helena, Corythus geheeten, en van andere kinderen. In de grieksche kunst wordt P. voorgesteld als baardeloos man in jeugdige schoonheid, met de phrygische muts, meestal zittend met den appel in de hand.
