ook Ilios of Ilion, lat. Iiium, de hoofdstad v. h. landschap Troas in Klein-Azië, beroemd geworden door den in de Homerische zangen verheerlijkten veldtocht der Grieken, den Trojaanschen oorlog, welke, naar men gewoonlijk aanneemt in 1184 v.
Chr., met de verwoesting der stad eindigde. Als aanleiding wordt genoemd de schaking van Helena, de echtgenoote van koning Menelaus van Sparta, door Paris, den zoon van den trojaanschen koning Priamus; bijna alle grieksche vorsten namen aan dien tocht deel; nadat de Grieken meer dan negen jaar lang de stad vergeefs belegerd hadden, trachtten zij op aanraden van Odysseus en Calchas door list hun doel te bereiken en timmerden een groot houten paard, in welks hollen buik zij hun dapperste helden verborgen; daarop zeilden zij met hun vloot weg en lieten den sluwen Simon geboeid bij het paard achter; deze overreedde de Trojanen, het paard als wijgeschenk van de godin Athena binnen de stad te halen. Dit geschiedde en daarop kropen des nachts de belden uit het paard, openden de poorten voor de inmiddels teruggekeerde Grieken, waarna de stad veroverd en verwoest werd; hierbij kwam Priamus en zijn geheele huis om. Een deel der inwoners zou echter door Aeneas naar Italië gevoerd zijn en daar het rijk der Latijnen veroverd hebben.
Langen tijd heeft men in de oudheid de sedert het midden der 6de eeuw v. Chr. bestaande grieksche plaats Ilion (ook NieuwIlion, Ilium novum genoemd) aangezien als de plaats, waar het oude T. gelegen had, en waar later Hissarlik verrees; eindelijk verklaarde op het eind der 18de eeuw de franschman Le Chevalier het ten z. van Hissarlik gelegen Boenarbasji als de plaats van T., totdat de opgravingen van Schliemann (in de jaren 1871—82 en 1890) deze meening absoluut weerlegden. Hij legde de overblijfselen van een zevental steden bloot, welke achtereenvolgens op de plek van het oude T. gestaan hadden. Zoo is gebleken, dat aan het verhaal van den Trojaanschen oorlog een historische kern ten grondslag ligt.
