duitsch aardrijkskundige, geb. 17 Maart 1826 te Dresden, studeerde te Leipzig en Heidelberg in de rechten, kwam 1848 aan de redactie der „Allgemeine Zeitung” in Augsburg en redigeerde 1854—71 de rubriek Buitenland. 1871 Werd hij gewoon hoogleeraar in de geographie aan de universiteit te Leipzig, waar hij 31 Aug. 1875 overl. P. publiceerde: Geschichte des Zeitalters der Entdeckungen (Stuttgart 1858; 2de dr. 1877).
Geschichte der Erdkunde bis auf A. von Humboldt und K. Bitter (München 1865; 2de dr. door S. Ruge, 1878), Neue Probleme der vergleichenden Erdkunde (Leipzig 1870 ; 4de dr. 1883), Völkerkunde (ald. 1874; 6de dr., bewerkt d. Kirchhoff, 1885). Na zijn dood versehenen: Peschel’s Abhandlungen zur Erd- und Völkerkunde (uitgeg. d. J.
Löwenberg, 3 dln., Leipzig 1877—79), Physische Erdkunde, naar de nagelaten manuscripten bewierkt door G. Leipoldt (2 dln., ald. 1880—81; 2de dr. 1885), Europ. Staatenkunde (bewerkt door 0. Krümmel, ald. 1881). Naast Humboldt en Ritter is P. een der grootste bevorderaars der geographische wetenschap.
