(Frederik) koning van Zweden en Noorwegen, geb. te Stockholm 1829, derde zoon van den vorige, studeerde te Upsala 1841 —49, werd in 1856 schout-bij-nacht en huwde in 1857 met Sophie, dochter van prins Frederik der Nederlanden. Na den dood van zijn vader, koning Oscar I, werd hij in 1859 kroonprins en toen door zijn broeder Karel XV benoemd tot vice-admiraal en luitenantgeneraal, doch wijdde zich voornamelijk aan de studie der geschiedenis en aardrijkskunde en de beoefening der dichtkunst.
In 1872 volgde hij zijn broeder op (zie Zweden). Als schrijver maakte 0. zich vermaard door: Bijdragen tot de geschiedenis van Zweden, jaren 1711, 1712 en 1713 (1861—67); Herinneringen betreffende de Zweedsche vloot (1852); Herinneringen aan verschillende reizen (1888); als dichter door Kleine gedichten (1887).
