(Joseph François) koning van Zweden en Noorwegen, geb. te Parijs 1799, overl. te Stockholm 1859, zoon van Bernadotte en Desiirée Clary. Kwam in 1811 naar Zweden, werd in 1817 meerderjarig en in 1818 tot kroonprins verklaard.
In 1823 huwde hij Joséphine van Leuchtenberg, oudste dochter van Eugène de Beauharnais, was achtereenvolgens onderkoning van Noorwegen (1824), regent van het rijk gedurende de afwezigheid des konings (1826); opperbevelhebber der vloot en andermaal onderkoning van Noorwegen (1833). In 1834 trad hij van het staatkundig tooneel, doch werd vier jaar later voor de tweede maal met de uitoefening van het bewind belast (1838—39) en kwam op den troon in 1844. (Zie Zweden). Hij was een groot minnaar en niet ongelukkig beoefenaar van de muziek en de schilderkunst en schreef eenige verhandelingen over strafwetten en strafinrichtingen (1840).
