fransch staatsman, minister van vijf fransche koningen, geb. 1542, legde bij eenige onderhandelingen met Spanje en Italië, hem door Catharina de Medici opgedragen, ongewone staatsmansbekwaamheden aan den dag en werd in 1567 secretaris van staat. Zonder iets van zijn invloed op de koningin-moeder te verliezen, wist hij zich het vertrouwen te verwerven van Karel IX, die, bij zijn dood, hem aan zijn opvolger aanbeval.
Hij werd in 1588 afgezet, als vermeende aanhanger der Guises. N., gedrongen om partij te kiezen, besloot tot het aannemen van een der eerste plaatsen in den raad van den hertog van Mayenne; maar te geslepen om de bedoelingen der ligue volkomen te omhelzen, maakte hij zich tot het hoofd van de derde partij, die evenmin een protest, vorst als de spaansche overheersching wilde. In 1594 werd hij in zijn post van secretaris van staat hersteld, doch de tegenzin, dien hij had in Sully, verhinderde hem, om al het nut te stichten, hetwelk men anders van zijn ervarenheid in de staatsaangelegenheden mocht verwachten. Hij berokkende zich door zijn gedrag vele vijanden, die hem beschuldigden van het onderhouden van strafbare betrekkingen met Spanje. Hendrik IV deelde niet in deze vermoedens, doch na diens dood bewerkte N. de aanneming van het stelsel van alliantie met Spanje, hetwelk zoozeer door Sully bestreden was. Weldra werd hij weer afgezet, het werk van d’Ancre, den gunsteling van Maria de Medicis.
Na den tragischen dood van dezen intrigant, herstelde Lodewijk XIII hem in al zijn waardigheden, waarna hij in 1617 te Rouen overleed. Er zijn van hem onderscheidene schriften, als; Mémoires d’état, servant a l’histoire de notre temps.
