duitsch rechtsgeleerde, geb. 1793, was 1818—70 hoogl. te Heidelberg, overl. 1873. Aanvankelijk wijdde hij zich aan het strafrecht en was de eerste (1821) die tegenover de wijsgeerige richting van het strafrecht de positieve en historische plaatste.
Bovendien onderwees hij ook het romeinëthe recht; het in Duitschland zeer verwaarloosde kanonieke recht zocht hij tot de bronuen-studie terug te brengen. Van zijn werken noemen wij: Beitrage zum Böm. Rechte (2 dln. 1820—22), Geschichte and Sgstern des Deutsdini Strafrechts (3 dln. 1838—39), Das Testam. Erbrecht bei den Römern (2 dln., 1840), Geschichte des Rechts im Mitlelalter (dl. 1, 1846) enz.
