(gr., meer gebruikelijk in den lat. vorm Chalcedon) stad in het oude Bithynië aan den ingang van den Bosporus, tegenover Byzantium, 674 v. Chr. door kolonisten uit Megara gesticht, was een bloeiende handelsstad met een beroemden tempel en orakel van Apollo, van Darius tot aan den peloponnesischen oorlog belangrijke perzische grensvesting, vervolgens afwisselend in bezit der Atheners en der Spartanen.
Bij testament van Nicomedes III kwam zij in 74 v. Chr. aan de Romeinen. In 451 had te K. het beroemde oecumenische concilie plaats, dat de z.g. Chalcedonische geloofsbelijdenis (zie beneden) vaststelde en den partriarch van Constantinopel in rangorde voortaan onmiddellijk op den paus deed volgen. In 616 werd de stad door den perzischen koning Chosroës en later nogmaals door de Turken verwoest, die de steenen daarvan gebruikten voor den bouw van moskeeën te Constantinopel. Thans is K. (door de Turken Kadiköi genoemd) zetel van een aartsbisschop, met een katholieke, een grieksche en een armeensche kerk, 3 scholen en omstreeks 30.000 inwoners.
