fransch geneesheer en politikus, geb. 28 Mei 1738 te Saintes (Seine-Inférieure), werd hoogleeraar in de ontleedkunde te Parijs, was lid van de commissie van onderzoek naar den aard der kuren en wondergenezingen van Mesmer, stelde de gevaren van diens behandelingswijze in het licht, en kreeg hierdoor en door zijn aandrang bij de regeering op drooglegging van de moerassen van Poitou enz. een reputatie van geleerde en philantroop; in 1788 vorderde hij, in een petitie aan den koning, verdubbeling van het aantal vertegenwoordigers van den derden stand in de Staten-Generaal, en werd in 1789 te Parijs tot deputé gekozen; als zoodanig eischte hij „gelijkheid voor den beur, d. w. z. een gelijke doodstraf voor alle veroordeelden; aldus werd besloten en de Assemblée deed in 1792 een keus omtrent het daarbij te bezigen toestel. Dit toestel, niet door G. uitgevonden, kreeg tot zijn groote ergernis den naam van guillotine.
G., onder het Schrikbewind gevangen gezet, na Thermidor in vrijheid gesteld, nam een werkzaam aandeel aan het herstel der Académie de médecine. Hij overl. 26 Maart 1814.
