geb. te Santiago (Chili), 1840, studeerde in de rechten, werd 1876 tot afgevaardigde gekozen, als hoedanig hij een der invloedrijkste leden der liberale partij was, en werd door president Santé Maria in April 1882 tot minister van Binnenland benoemd; 18 Sept. 1886 werd hij tot president van de republiek Chili gekozen. Hij begunstigde onderwijs, aanleg van spoorwegen, emigratie uit het buitenland, hervormde het leger, en sloot een grensverdrag met Argentinië.
In 1890 kwam hij met het congres in conflict en nam zonder dit lichaam te hooren allerlei besluiten, en werd toen beschuldigd van ongrondwettige handelingen ten gunste van persoonlijke belangen (herkiezing); onmiddellijk daarop verliet de volksvertegenwoordiging Santiago(Jan.l891en begon eeninsurrectioneele beweging; de marine verklaarde zich voor de insurgenten, het leger voor den president, die inmiddels een nieuw congres deed verkiezen, dat echter reeds 15 April 1891 evenzoo zijn zijde verliet, en een nieuwen president koos (Claudio Vicuna), waarop een burgeroorlog uitbrak, die op 27 Aug. 1891 in den slag bij Santiago met de nederlaag van Balmaceda eindigde; hij verborg zich eenige dagen in het gebouw van het Argentijnsche gezantschap en maakte 18 Sept. 1891 door een revolverschot een eind aan zijn leven.
